De film begint bij Dylans aankomst in New York, zijn mythische entree in de muziekwereld. Hoe die knul uit Minnesota zich aan de bedrand van de zieke folklegende Woody Guthrie meldt. Niet enkel om eer te betonen, maar ook om duidelijk te maken dat hij het stokje overneemt. Om vervolgens, slechts vier muzikaal verbluffend vruchtbare jaren later, een even mythische exit te maken. Om zich te bevrijden van de soms haast vijandige adoratie van zijn fans, die hem in de rol van akoestische protestprofeet dwingen. En van al die puristisch ingestelde folkcollega’s, met hun vaststaande ideeën over wat wel of niet als ‘traditionele’ muziek telt.

A Complete Unknown mag hier en daar wat los omspringen met de biografische feiten, maar dat hindert geenszins. De film overtuigt met een meer natuurlijke en ietwat sprookjesachtige verteltrant. De aankleding is perfect: je zou zo willen rondstappen in dit New York.

En al oogt (en klinkt) hoofdrolspeler Timothée Chalamet net wat minder venijnig dan de echte zanger, de acteur heeft het repertoire wél onder de knie. Inclusief Dylans onpeilbare en veranderlijke aard, variërend van charmant schuchter tot geposeerd stoïcijns en zelfverzekerd arrogant. Dit is de Dylan zoals we hem kenden, of altijd al niet kenden, inclusief de mythevorming. Maar nu toch gevat in een aanstekelijk vertelde en heerlijk geacteerde dramatisering.